Niebieskie opowiesci Aliny

Kiedy to zleciało? Rok temu pisałam to samo ale teraz to faktycznie nie wiem gdzie uciekł nam ten rok.
Pewnie dlatego, że zaczęłam studiować, mnóstwo czasu poświęcanego nauce.
Muszę starać się łapać więcej wspólnych chwil, muszę je zapisywać, lepiej organizować wspólny czas.
Nataniel ostatnio sporo choruje, no niestety minus przedszkola. Angina, zapalenie ucha, znów angina.
Wczorajsza kontrola u lekarza upewniła nas, że choroba pokonana. Wróciliśmy do spacerów, tranu w żelkach, broncho-vaxomu i bioaronu. Na jak długo starczy nie wiem ale zaciskam kciuki z całych sił byśmy w tym miesiącu lekarza nie odwiedzali. Mimo ogólnej sympatii do Natka pediatry.
Choroba Natka sprawia, że przestaje żyć. Nie radzę sobie ze strachem, mam bóle brzucha, biegunki, przyspieszony okres, bóle głowy, źle śpię. Planuję wizytę u terapeuty bo nie pomagam taką sobą dziecku.
Nataniel po przerwach w chorowaniu źle znosi przedszkole, był dzień, że płakał od przyjścia do wyjścia.
Poprosiłam o rozmowę z przedszkolną panią psycholog. Spotkałam się też na dłuższą rozmowę z jego wychowawczynią.
I po rozmowie wiem tyle.
Pani po tej akcji płakania też miała wątpliwości co do jego dalszego chodzenia. I tak cały przepłakany dzień był tylko jeden. 
Pani mi wytłumaczyła jak się zajmują takimi dziećmi, na ile zostawiają same, na ile tulą itd. Nagrywane są zajęcia grupowe dla rodziców i dla celów diagnostycznych. Dostaniemy płyty w przyszłym tygodniu.
Pani obserwuje Natka, pomaga mu, na pewno nie jest tak, że jest tam nieszczęśliwy. Gdyby sytuacja znów zrobiła się tak zła, będzie mnie informować. Jeśli mam jakieś wątpliwości mam do niej wpaść do przedszkola na rozmowę.
Generalnie wszystko jest w porządku, owszem popłakuje ale krzywda mu się nie dzieje.
Mamy wprowadzić stałe punkty w tygodniu żeby go zorientować na naszą prace i te 2 wolne dni.
Powiedziałam, że pewnie jest trochę zdezorientowany bo my oboje uczymy się w weekendy, dlatego musimy nad tym popracować żeby on poczuł nasze wspólne wolne.
Mamy z nim po przedszkolu nie rozmawiać o przedszkolu, chyba, że sam zacznie.
Aha i pracują nad jego brakiem umiejętności zabawy sam na sam, przyznałam, że to wielki problem bo w domu nic nie mogę przy nim zrobić.
Naprawdę mnie uspokoiły i mnóstwo rzeczy wytłumaczyły, nie pamiętam już wielu.
Na spacerze na cmentarz ładnie szedł w parach, świecił światełka itd.
To spotkanie dało mi bardzo dużo, naprawdę ogromny ciężar spadł mi z serca. Przede wszystkim przekonałam się do wychowawczyni, wiem, że kobieta pracuje tam z pasją, że nie jest to odbębnienie pracy. Cieszę się, że Nataniel do niej trafił.
Martwię się o poniedziałek bo po 2 tygodniowej przerwie będzie trudno ale wierzę, że damy radę.
A wracając do tematu wpisu oto 3 latek w dniu swojego święta.

Z chrzesną  Lilą (Kropką) i Maxem
Natek był przeszczęśliwy, tak bardzo się cieszył kiedy śpiewaliśmy mu 100 lat, biegał, skakał z radości, kroił tort. Dla takich chwil warto żyć. :)
Jak ktoś pukał to otwierał i mówił moi goście, do mnie przychodzą goście. :)))

Rok temu kilka dni po Natka urodzinach odszedł Chip. Ja cały czas pokazuję Natkowi zdjęcia psa, on go pamięta, wspomina prawie codziennie. To dla mnie ważne by wiedział, że Chip z nami był.
Wie, że chorował, pamięta jaką strzykawką dawałam mu leki, wie, że jest pochowany, choć pewnie faktu śmierci nie rozumie. Bo czasem prosi by go wykopać.
Kiedyś na pewno pies znów pojawi się w naszym domu, teraz nie bo nie dalibyśmy rady. Z wielu względów. No chyba, że ktoś wpadnie na szalony pomysł prezentu dla młodego (chrzesny się odgrażał ;).
Zobaczymy.