|
Chip 2008-11-21 23:31:49 Minął tydzień. Tylko i aż. Dom jest pusty i cichy, jest dziwnie. Miałam psa od chwili gdy odeszłam z domu, ciężko mi bez szczekacza. A wszystko zaczęło się 19.X.1997 gdy na świecie pojawiła się mała czarna kulka.  Okruszek pojawił się w naszym domu na 1 rocznice ślubu. Rozpuszczany, bawiony, zabierany wszędzie. To były nasze fajne lata. Kochałam go, spał z nami, podjadał nasze smakołyki.    Chip odszedł 14.XI.2008 po 11 wspólnych latach, po wielu radościach i smutkach gdy chorował pochowałam na działce u Taty. Nadal jest mi potwornie ciężko bo to był przyjaciel, choć mówiłam, że ciężko mieć psa w mieszkaniu to uważam, że było cudownie. Chipku bardzo ci dziękuję za twoją miłość, oddanie i wierność. Mówiłam ci to gdy odchodziłeś, przepraszam za swoje błędy. Kochałam cię mój siwy przyjacielu. Śpij spokojnie obok swojego brata. Zostanie we mnie tak wiele wspomnień, pamięć o tych czekoladowych oczach wpatrzonych we mnie gdy kładł mi pysk na kolanach. Te jego zabawy piszczałkami, radość życia gdy był zdrowy. Gdy go zabierałam do weta on jakby zaparł się w drzwiach windy, ten ruch będzie mnie prześladował oraz obawa czy zrobiłam wszystko, czy na pewno musiał odejść. Weterynarz powiedział, że to prawdopodobnie jeszcze bolerioza, wszystko naraz się nałożyło. Boli mocno bo tak niedawno na FM uświadomiono mi, że w tej codziennej gonitwie poświęcałam mu mniej czasu. I chyba te wyrzuty, że nie umiałam pogodzić wszystkiego sprawiają, że boli mocniej. Bardzo bardzo go brakuje w domu, jest inaczej, smutniej, ciszej. Myśle, że odejście kota nie robi takiej wyrwy w sercu. Chipku kocham cie.  Dwa dni temu przeglądałam na allegro ogłoszenia o pieskach szukających domu. Ale nie wiem. Tamtego dnia strasznie znów chciałam przytulić się do jakiegoś futra ale dziś poczułam, że jeszcze nie, że to jakby zdrada, próba zastąpienia. Myślę, że jeśli poczuje, że czas na nowego towarzysza to bez problemu znajdziemy jakiegoś malucha. Jedynym absolutnie pozbawionym egoizmu przyjacielem, jakiego człowiek może posiadać w tym samolubnym świecie, jedynym który mu nigdy nie okaże niewdzięczności ani go nie zdradzi, jest jego pies. Pies pozostanie przy człowieku w dobrobycie i ubóstwie, w zdrowiu i chorobie. Będzie spał na zimnej ziemi, smagany przeszywającym wiatrem i szalejącą śnieżycą, aby tylko być przy swoim panu. Ucałuje dłoń, na której nie ma dla niego ani kąska strawy, będzie lizał rany i wrzody, towarzyszy człowiekowi w tym brutalnym życiu. Pies strzeże snu swego pana biedaka, tak jakby był on księciem. Kiedy wszyscy inni przyjaciele odchodzą, on pozostaje. Kiedy znikają bogactwa i dobre imię wali się w gruzy, on jest tak stały w swojej miłości jak słońce w swej podróży przez nieboskłon. Senator George Vest komentarze (3) 2 latka 2008-11-08 01:39:57 Prezenty już czekają pod łóżkiem a tort w cukierni. Świeczki i baloniki są schowane w szafce. Mały dreptuś słodko śpi a ja nie mogę uwierzyć, że to już 2 lata. Moje słoneczko mój maleńki synku będę się starała z całych sił byś był szczęśliwy. Bycie Twoją Mamą to najpiękniejszy prezent od losu.    Sto lata Natanielku :))))))))))))) komentarze (6) Jaki jest Natek i jaka jest jego Mama 2008-11-04 23:13:04 Przede wszystkim rozrabiać, dymić na całego i sprawiać, że wszystkim opadają ręce. No najbardziej mi bo jesteśmy razem najwięcej. Choć moja Mama może mieć zastrzeżenia bo przecież jest u niej kiedy ja jestem w pracy czyli 8 godzin dziennie. ;) Oto przykłady. Chciałam ułozyć kilka rzeczy w szafie, pomoc dreptusia okazała się tak skuteczna, że do układania miałam cały dół szafy. Mimo wszystko to były fajne, wspólne chwile.  Układanie ulubionych klocków lego duplo zaczyna się od wyrzucenia całej zawartości. Czasem zabawa pudełkiem jest ciekawsza. Ale same klocki też lubi, póki co nie ma ich dużo ale wystarczająco by się pobawić. Do Mikołaja wyślemy prośbę o Lego Bob Budowniczy. :)  Nataniel polubił bajki. Przypadkiem kupiliśmy bajkę Cars i gdyby mógł oglądałby ją każdego dnia. Niestety czasem żeby coś zrobić w domu włączam mu Kubusia czy ulubionych Sąsiadów. Lubi też bajki Traktor Tom i Epokę Lodowcową. I jak je już ogląda to całym sobą. Czyli prawie zupełnie wyłącza się ze świata zewnętrznego. No i lubi reklamy, pewnie jak większość dzieci. I tutaj też ma ulubione. Hitem są groszek bonduelle i wiśnie z jogurtu bakoma. :)))  Lubi się kąpać. Z całą ferajną czyli samochodzikami kaczuszkami i gąbkami. Obowiązkowo musi być pianka którą się bawi dmucha i rozsmarowuje po brzuszku. Przy okazji następuje też mycie wanny i kafelek. Bardzo często asystą przy kąpaniu jest Tata. ) I jest zabawa na całego, wanna pełna wody, nauka mycia głowy i prysznic na dokładkę. :)  Lubi spacery. O ile można te wyprawy nazwać spacerami. Bo Natek ma własne wizje drogi. Mały skorpionek zaczyna chodzić własnymi ścieżkami. Oj trzeba mieć kondycję żeby za nim nadążyć. Nie mówiąc o zgadywaniu co jeszcze wymyśli po drodze.:)  tyłu. Ucieka w krzaki, trawy, zarośla i wszędzie tam gdzie zobaczy coś ciekawego. Po chodnikach biega, ucieka i często robi bam. Zbiera kamyki, patyki i kwiatki. Czasem jak z Babcią zagląda do mnie do biura to dostaję fioletowe kończynki. :)  Lubi nasze wspólne wyprawy niezależnie gdzie one się odbywają. Już nawet spokojniej da sie nam wspólnie robić zakupy o ile nie trwają w nieskończoność. Nie ma buntu, że coś chce ale potrafi wybrać jedną rzecz i czekać aż pani na kasie zrobi pik pik. Wie, że dopiero wtedy można coś zjeść. Mam nadzieję, że tak już będzie. Choć pewności nie mam bo on jeszcze nie ma tej świadomości co to sklep. Póki co ze względu na moją szkołę, pogodę i prace męża nie jeździmy już nigdzie w weekendy. Pewnie do wiosny już tak będzie.  W ostatni weekend był z nami na grobach. Tłumaczyłam mu, że idziemy zapalać światełka dla naszych aniołków. Trzymał znicze, poprawiał knoty i nakładał kapturki. Był bardzo przejęty rolą. A ja patrząc na niego uświadamiałam sobie, że pali światełka dla swojego rodzeństwa i nie ma tej świadomości. Ale kiedyś mu o nich opowiem.  Natek lubi zabawy z Tatą. Niestety nie ich zbyt wiele bo Tato albo w pracy albo pracuje w domu albo jeszcze nie docenia tych fajnych chwil. Ale staram się to zmienić bo mają naprawdę fajny kontakt. Nie ma słodszego nawoływania niż Tata Tata wypowiadane tak specyficzne, że serce mięknie. :)  Lubi karmić zwierzęta. Póki co w pełnej naszej asyście bo dreptuś nie ma limitu i czasem nie trafia do miseczek. Doradzono nam by nawet zachęcać do tej czynności więc będziemy to robić codziennie. To będzie z korzyścią dla obu stron. Bo zależy mi by Natek szanował zwierzęta. Nie musi ich kochać posiadać ale ważne by je dobrze traktował. To już będzie coś.   Nasze zwierzaki to nie przytulaki ale mam nadzieję, że relacje z Natkiem jakoś się ułożą. Na razie ma pełną asystę podczas drzemek. W nocy gdy śpi w łóżeczku pod łóżeczkiem leży pies a koty na naszych nogach. Aktualnie Chip choruje, problemy z chodzeniem i bóle w części ogonowej. Dostał leki ale choroba ma charakter postępujący. Zobaczymy co będzie dalej. Mam nadzieję, że jak stanie na nogi to kolejny atak nie przyjdzie tak prędko.  odbywały się bardzo nieregularnie ale nadrabialiśmy śpiewy i tańczenie w domu. No i dziś z powodu małej liczby dzieci zajęcia zawieszono. :( W tym samym czasie odbywała się lekcja pokazowa angielskiego dla 2-latków, kurs Helen Doren. Zobaczymy może tutaj będzie więcej dzieci i cotygodniowe spotkania. Jeśli tak to prawdopodobnie zapiszę tam Natka.  A na koniec nasz wspólny wyjazd na piękną mszę z okazji 15.X Dnia Dziecka Utraconego na zaproszenie Mamy Gosi. Był z nami w kościele, dostał błogosławieństwo i piękną książkę od księdza. Zaczynam mu mówić o aniołkach, kupiłam jednego malutkiego i stoi u niego w pokoju. Tutaj my razem przed mszą w parku przez Leśniewską Bazyliką. Piękną, z cudownym parkiem i niesamowitym księdzem.  Miałam ostatnio kryzys. Spory. Chciałam rzucić szkołę bo nie mam kiedy się uczyć i przygotowywać materiały do ćwiczeń. Do tego nieokiełznana energia Natka która już w południe wyczerpuje moje siły. Bywam zniecierpliwiona, złoszczę się kiedy znów bawi się jedzeniem i po moim wyjściu na chwilę z pokoju smaruje danonkiem panele. :( Raz byłam już tak zła, że głośno marudziłam i Natek podszedł do mnie pociągnąć mnie za włosy. Mówił coś do mnie po swojemu i był smutny. Poprzytulaliśmy się i ochłonęłam. Chwilami wydaje mi się, że jestem w miarę dobrą Mamą. Dużo się przytulamy, rozmawiamy tzn ja mówię a Natek czasem odpowiada na tyle na ile umie. Bawimy się też razem. Dbam o jego zdrowie, witaminy, ubrania, kosmetyki. Szukam dla niego zajęć by miał okazję spotkać inne dzieci i rozwijać się. Ale gdy brakuje mi cierpliwości, gdy marzę o kilku dniach samotności, gdy zaciskam zęby bo znów nie chce jeść, gdy jojczę bo się wścieka, rozwala niszczy nie jestem fajna. Mam wrażenie, że inne mamy mają morze cierpliwości i każda chwila z dzieckiem jest bezcenna a ja lubię pracować lubię być poza domem lubię posiedzieć w internecie, lubię posiedzieć w ciszy z kawą. Może się mylę nie wiem. Tymczasem pozdrawiam serdecznie i bardzo dziękuję za wpisy w odcinku o szkole. Dodałam je dopiero dziś bo nie działa mi mail który dostarczał powiadomienia. A tak mi smutno było. Niepotrzebnie bo dodałyście mi wiary, że dam radę. Szukam książek, od jutra biorę się za przygotowanie materiałów na kolejne ćwiczenia. Dziękuję raz jeszcze i pozdrawiam:) komentarze (3) |
info:
autor: alina mail: elle@eranet.pl miasto: Jastrzębie Zdrój Jest taka cierpienia granica, za którą się uśmiech pogodny zaczyna.
dzieciaki:»Nataniel ur. 2006-11-08 » Leon-aniołek ur. 2002-08-13 »Matylda-aniołek ur. 1999-08-30 mój foto.dzieciak
linki:
archiwum K±piel luksusowa 20242023
poczatek: 2004-08-04 |