Z pamiętnika Hubercika

Remont na szczęście ma to do siebie, że nawet jeśli jest potworniasty, to w końcu się kończy. Nasz trwał równe 3 miesiące choć zapowiadał się niewinnie. Pozostały drobiazgi i one nas gubią. Mamy przesyt robienia czegokolwiek więc parę spraw jeszcze kwiczy i czeka, aż się zlitujemy.

Nie to jednak zawładnęło naszym życiem.
Wcześniej udało nam się niesamowicie wypocząć na kaszubskich szlakach. Wreszcie pobyć ze sobą i nic nie musieć (cudowne uczucie)

A po wakacjach nastał wrzesień. I:
Po pierwsze Hubert został zerówkowiczem. O dziwo jest tym faktem zachwycony. Biega do szkoły w podskokach i wraca z uśmiechniętą buzią. Miło popatrzeć. Odżył w nowym towarzystwie i przy nowych obowiązkach. Oby ten zapał trwał jak najdłużej.

Nie koniec debiutów na tym.

Kacperek został przyjęty w poczet przedszkolaków. Podjęliśmy dość zwariowaną decyzję. Znajomi otworzyli bardzo blisko nas prywatne przedszkole. Jest nawet specjalna grupa 2latków. Pierwsze rozstanie było pełne łez, teraz jeszcze bródka lekko lata, ale widzę, że dociera do tej małej główki, że na pewno wrócę i go nie zostawię. Zapytany o przedszkole odpowiada, że je lubi.

Oczywiście żeby nie było zbyt sielankowo to przyplątało się jakieś katarzysko z temperaturą. Wczoraj szczepiliśmy małego i oby była to jedynie reakcja poszczepienna nie wróżąca poważniejszego chorowania.