Z pamiętnika Hubercika

Choć oczywiście miewacie swoje muchy i muchomory to jednak wiem, że cudnie się kochacie. Popatrz, potrafisz złościć się na KAcpra tylko do momentu, w którym nie rozbroi napięcia swoim wielkim i zawadiackim uśmiechem, wtedy pękają wszelkie lody. Nie widzieliście się raptem dwa dni, a odtęsknianie trwa na całego. Uwielbiam jak się godzicie i bawicie razem.

- me ma dziadzi, me ma mamy, me ma rrr - nasza mała gadułka coraz bardziej ochoczo komunikuje się ze światem budując swoje pierwsze zdania.

ALe siłą napędową dzisiejszego wpisu jest zupełnie inne wydarzenie.
5 lat temu cała w nerwach i z wielkich brzuchem pełnym kogoś wyjątkowego oczekiwałam na cesarskie cięcie. Ileż mnie się wtedy trosk w głowie roiło... I jaki wielki huk spadającego z serca głazu dało się słyszeć, kiedy podczas porodu usłyszałam, zobaczyłam i wycałowałam Huberta- mężczyznę na 10.

Przez te wszystkie lata dostarczyłeś nam mnóstwa łez- i wzruszenia i niemocy. masz silny charakterek i z asertywnością raczej kłopotów mieć nie będziesz. Jesteś wielkim wrażliwcem, co życia pewnie Ci nie ułatwi ale niewątpliwie ubarwi i wypełni wartościową treścią.
Od niedawna po czasie miotania się uczuciowego okazujesz spontanicznie więź z Kacprem. I to wzrusza mnie najmocniej. Bardzo bym chciała aby nic nigdy jej nie nadwątliło.

Kochany- w dniu urodzin życzę Ci małych i dużych niespodzianek, które wywołają ciepły uśmiech na buzi i promienny błysk w oku. CAłuję