Zuziaczek - kochany moj przedszkolaczek.

7 tygodni jestesmy juz razem, jestem w szoku jak ten czas gna... Dopiero Zuzia tulila sie do mojej pilki, a juz przytula poltoramiesiecznego braciszka :)
Dobrze nam :) choc poczatkowo kolorowo nie bylo...
Jeszcze w szpitalu przerazona bylam jak to bedzie - Zuza, ktora nie cierpi, nie znosi, nie trawi placzu/wrzasku/krzyku malych dzieci i noworodek, ktory cicho ciagle nie jest... Przerazilam sie, kiedy podczas odwiedzin rozplakala sie ta moja ponad 5letnia corka gdy Maksymek obudzil sie z krzykiem. Mama musiala ja wyprowadzic bo uspokoic sie nie mogla....
Bylo mi troche ciezko po powrocie do domu bo oczywiscie mebli do sypialni jeszcze nie bylo :[ , z materaca po cc ciezko wstawac... Pierwsze dwie noce wiec spalam w pokoju Zuzi, lozeczko przenieslismy tam rowniez. Zuzia przez pierwsze 3 dni mieszkala u babci i dziadzia. Wlasciwie tylko spala, bo na dzien z moimi rodzicami przychodzila, ale... zaraz do babci wracac chciala :( Przerazenie moje trwalo wiec nadal...
Powiedzielismy dnia czwartego - koniec! w koncu Maksymek to jest Zuzi brat i ona musi tolerowac jego krzyki czy chce czy nie chce. I jak sie okazalo nie bylo wcale tak zle :) Kiedy plakal zamykala sie w pokoju, albo zwiewala gdy zagrozenie bylo blisko ;-)

Teraz na szczescie juz jest super :) Kiedy maly placze Starsza Siostra przybiega i albo nakreca karuzelke, albo grzechocze grzechotka, albo mowi do niego, a kiedy nic nie skutkuje slysze 'mamusiu nakarm go, on jest chyba glodny' :D
Jest kochajaca Siostrzyczka, cudowna coreczka, we wszystkim mi pomaga:) Ciagle jej powtarzam, ze nie wiem, co bym bez niej zrobila :) Dumna jest wtedy bardzo :D

Tak wiec mijaja dni i tygodnie, ani sie obejrzymy a Maks bedzie ganial za siostra :)
Napawam sie wiec tymi niemowlaczkowymi chwilami, pachnacym bobaskiem, ktory rozbraja tym swoim bezzebnym usmiechem:) Moim cudnym spioszkiem, ktory potrafi przespac juz prawie 8 godzin w nocy:)
Ech, no cudnie jest :)