Przygody Trzech Muszkieterow

Minęło dużo czasu od mojego ostatniego wpisu. Przyczyna leży głównie w braku czasu, ale także w tym, że dopiero od 2 tygodni możemy w pełni cieszyć się pompami :)
Sytuacja dla nas jako rodziców była naprawdę trudna, bo Szymek zaczął swoja przygodę z pompą juz 21 stycznia, ale Grześ niestety musiał czekać aż do 28 kwietnia. Było mu z tym ciężko a nam razem z nim. Ale na szczęście mamy to juz za sobą i HURRRRA, mamy pompy :) Dwa małe pudełeczka, które czynią życie naszych dzieci łatwiejszym i bardziej zbliżonym do normalnego. Wprawdzie w Szymkiem ciągle borykamy sie ze złymi cukrami, bo jest maly, chudy, ruchliwy i igły w jego ciele zbyt często robią coś dziwnego i przestają działać. Do tego niestety przyplątał się prawdopodobnie jeszcze jeden wróg - celiakia... Czekamy wprawdzie jeszcze na ostateczne badania, które mają potwierdzić diagnozę, ale pani doktor nie zostawiła nam żadnej nadziei... Może ten ukryty wróg jest przyczyną ciągłych klopotów z cukrami Szymka. Jedno jednak jest pewne - jeśli sie to potwierdzi, to Szymek na pewno nie będzie go lubił. Staram sie nie myśleć jak to będzie. Martwię sie długim czasem oczekiwania na te badnia, bo jeśli to prawda, to Mały powinien jak najszybciej przejść na dietę...

Tym nie mniej i cieszymy się pompami. Zwlaszcza Grześ, który tak strasznie nie lubi kłuć sue penami, że wolał nie zjeść posiłku, żeby nie musieć sie kłuć. A to juz zaczynało być niebezpieczne. Teraz juz jest dobrze...

Powiem tylko, ze w dniu zakładania pompy nieźle mnie Grześ wystraszył, bo po założeniu igły zbladł jak ściana i prawie zemdlał. Ponoć uchłopakó często sie to zdarza - tacy mało odporni psychicznie są ;)

Pozdrawiam :)