|
Witamy w słodkim świecie 2010-01-18 09:17:24 15 grudnia o 23 pojawiliśmy się na izbie przyjęć. Wchodząc do szpitala Nata widzi automat z kawą i pyta czy jak będziemy jechać już do domu to kupimy jej czekoladę do picia. Coś tam jej nieskładnie tłumaczę, że nie wiem czy dzisiaj wrócimy do domu, na szczęscie pojawia się pani doktor. Po chwili już wiemy , że: -nocne wstawanie do toalety -bóle nóg i niechęć do ćwiczeń fizycznych -problemy z pamięcią w szkole -problemy ze wzrokiem -chudnięcie w oczach -zajady -grzybica jamy ustnej (czyli to co na początku lekarze brali za zapalenie gardła) przy tym też suchość w jamie ustnej i stad problem z wyciągnięciem języka u lekarzy -b. sucha skóra -ogromne ilości picia i nie wiem nawet czy określenie ogromne nie jest tutaj zbyt łagodne bo jak nazwać picie ponad 6 litrów wody w krótkim czasie -wielki apetyt -senność -omdlenia - apatia (jak u człowieka z depresja) ale też momentami wręcz agresja w zwykłych sytuacjach to objawy cukrzycy. Wymioty i zapach acetonu z ust są objawem kwasicy ketonowej, która jest niebezpiecznym ostrym powikłaniem cukrzycy i stanem zagrożenia życia W takim też stanie N. zostaje przyjęta, na sali pielęgniarki podłączają ją do pompy insulinowej. W nocy co godzinę robią pomiary cukru i jakieś inne badania. Zasypiam chyba o 5 rano a o 7 juz pobudka. Wysyłam smsy do najbliższych osób. Szpital jest kliniczny więc przychodza grupy studentów , zdają mi pytania, a pielegniarka mruczy pod nosem, przychodzą. oglądają a potem taki jeden z drugim i tak nie umie rozpoznac cukrzycy, dobrze, ze chociaz rodzice mądrzejsi. Jestem przerażona słysząc , ze N. to i tak była w dobrym stanie czyli co niby epidemia cukrzycy a lekarze pierwszego kontaktu jej nie rozpoznają ??? Poznaje lekarza prowadzącego , mloda, konkretna , od razu czuje , że jesteśmy w dobrych rękach. Wysyła nas do automatu po czekoladę dla Naty. Przychodzi do nas mama z dziewczynką w wieku N. , mała choruje juz 3 lata, ma pompe z WOSP jak dużo dzieci na oddziale. Dziewczyny graja w gry ale N. nadal strasznie smutna. Idę na rozmowe z psychologiem, wtedy mówiłam, że to nie bylo potrzebne ale teraz wiele razy mam słowa pani psycholog w glowie. Wieczorem odbieram telefony : a może to pomyłka , a może wyzdrowieje, sama siebie zadziwiam jak zasadniczo odpowiadam, ze N. ma cukrzyce i nie wyzdrowieje, jeszcze miesiąc temu na mysl, ze bede kogoś spokojnym glosem przekonywac, ze moje dziecko jest chore na nieuleczalna chorobę postukałabym się w glowe. Od następnego dnia będziemy się szkolić. komentarze (3) Zawirował świat 2010-01-08 13:39:09 Koniec listopada spaceruje z koleżanka po parku, dostaje smsa , że odszedl pies moich rodziców , czuje się jakby ktoś uderzył mnie w żołądek. Cały wieczór płaczemy. Natalia chodzi bardzo smutna, dla niej ten pies był od zawsze i miał być zawsze. 25-26 Po kilku dniach w szkole N. znowu jest niewyraźna i zostaje w domu. Myślę, że bierze ją angina albo zapalenie gardła bo narzeka na lekkie drapanie w gardle i pije dużo więcej niż zwykle. Przez to zaczyna wstawać w nocy do toalety. Jedziemy z A. oglądać kanapy, ledwie wchodzimy do domu Nata zaczyna wymiotować, jednak angina? może rotawirus bo nie ma goraczki. W nocy prawie nie śpimy. 27 W sobotę rano jest strasznie slaba, podsypia, nadal wymiotuje wiec to chyba rota.O 15 zaczyna płakać , ze boli ją gardło , jezyk strasznie obłożony, czyżby szkarlatyna. Dyżurująca przychodnia jest po drugiej stronie ulicy , przy ubieraniu z niedowierzaniem patrze jakie moje dziecko jest chude, w myslach wyrzucam sobie , ze zajmujac sie nowym mieszkaniem , placzem za zwierzakiem, zaniedbalam dziecko. W przychodni sami kaszlacy dorosli przestraszeni ze maja swinska grype. Nata prawie spi mi na kolanach. W koncu wchodzimy, lekarz ochrzania mnie, ze dziecko zaniedbane bo chude, a taki stan gardla na pewno trwa juz dlugo, Nata nie umie wyciagnac jezyka, stoi taka biedna, chudziutka a mnie zbiera sie na placz . Lekarz mowi, ze takiego gardla w zyciu nie widzial, zapisuje na wszelki wypadek augmentin, zapisuje tez w zeszycie przyjec , ze za pozno zglosilam sie do lekarza , i ze jak z tego bedzie jakas sepsa to on nie bierze za to odpowiedzialnosci. Jasne co tam pacjent byle by jemu nikt nie trul d...:( Jedziemy na ostry dyzur do szpitala, nowootwarty SOR, smiejemy sie, ze jak w szpitalu House'a. Pani ratownik od razu przeprowadza wywiad i bez kolejki wchodzimy do gabinetu, laryngolog tez ma problem z zajrzeniem do gardla, ale w koncu mu sie udaje, zartuje sobie z tamtego lekarza, ze mogl zrobic zdjecie skoro jeszcze takiego gardla nie widzial ale sam nie za bardzo wie co to jest, pobieraja krew na morfologie i każą czekac co najmniej godzine, Nata spi mi na kolanach, marudzi, ze chce do domu, jedziemy i telefonicznie dowiadujemy sie czy sa juz wyniki, sa po 2,5 godzinach, morfologia dobra, wiec dostajemy recepte na inny antybiotyk. 28 N slabiutka, spi i spi , ale po 2 dniach wymiotow to normalne. Pije po lyzeczce , wymioty ustepuja, oslabienie nie. Niby mamy diagnoze, leki ale czujemy ze cos jest nie tak, tylko co? 29-5 Klasa jedzie na wycieczke, Natalii w ogole to nie rusza, woli spac.Nie chce czytac, ogladac telewizji nawet ulubionego Szymona Majewskiego. Pije jak smok, a ja sie ciesze bo po wymiotach sie nawadnia, zaczyna tez jesc jak smok ale jest chyba jeszcze chudsza. Idziemy do naszej przychodni. Mowie co i jak, ze ciagle spi , jest slaba, pije ogromne ilosci , ze starsznie schudla. Slysze, ze po infekcji to normalne, ze pije to dobrze, a jak dziecko spi to zdrowieje. W poniedzialek moze juz isc do szkoly. 6 grudnia Mikolaj Dziewczyny ciesza sie z prezentow, Natalia chce isc do szkoly na Mikolaja. Odbieram swoja bide ze szkoly , placze ze spodnie jej spadaja , nie ma sily wejsc po schodkach do tramwaju. W przychodni slysze, ze pewnie za wczesnie poszla do szkoly wiec znowu siedzimy w domu, N ma ogromny apetyt a to chce nalesniki a to pieczone jablka ale waga stoi w miejscu. Caly czas chce pic, kupujemy zgrzewkami wode a po 2 godzinach w jej pokoju sa same puste butelki i placz, ze chce jeszcze. Moze to ZUM? Dowiaduje się, ze Nata mogla miec kontakt z dzieckiem chorym na mononukleoze, objawy pasuja, musimy jeszcze raz zrobic morfologie. W weekend przyjezdzaja moi rodzice, patrza na swoja wnuczke i widze przerazenie w ich oczach, w oczach lekarzy widze stwierdzenie : matka wyszukuje dziecku chorobe. Trzymam sie tej mononukleozy, sami robimy morfologie, dzien czekania na wyniki. Dzwonimy do tych najlepszych wedlug gieldy rodzicow pediatrow mówimy objawy ale nikt nie ma czasu w najblizych dniach, dzwonimy pytac o rezonas, tomografie, bez skierowania nie ma szans. Ide do szkoly powiedziec wychowawczyni, ze Natalia dalej jest chora, staje przed nia i prawie zaczynam plakac. Jestem wykonczona psychicznie. Odbieram morfologie, pani doktor zerka, usmiecha sie i mowi, sama pani widzi wyniki super. Wracam do domu, dzwonie do A. i histerycznie krzycze, ze musimy cos zrobic. Po chwili uspakajam sie i postanawiam zrobic jeszcze ogolne badanie moczu. Obok w szpitalu "płucnym" jest prywatne labolatorium, biegne tam, obsluga jak z lat 80, nic to, ze na stronie pisze, ze wyniki sa po godzinie i mozna nawet je odebrac online. Beda rano, jestem tak zdesperowana , ze stoje i prawie placze i wtedy wchodzi jakas laborantka , ktora mowi, ze nie ma problemu , będą za 2 godziny. Wracam do domu, Nata znowu podsypia, nie ma sił. Byle do 17 . O 17.15 trzymam wyniki w reku cukier w moczu- jakaś kosmiczna liczba ketony +4 Jedziemy do szpitala , ubieram N. i placzę taka jest chuda. W szpitalu tym nowoczesnym, mowia nam, ze nie maja pediatry ale jakis lekarz zejdzie. Siedzimy w poczekalni na ławce obok jakis tata z dwojka dzieci , robi im sesje zdjeciowa , wkurza mnie to strasznie, schodzi lekarz, patrzy na wyniki i mowi , ze sa w normie i nie potrzebnie przyjechalismy , dzisiaj zaluje, ze nie kazalam sobie tego napisac i podpisac. Jedziemy do szpitala gdzie urodzila sie Natalia , tam jest pediatra. Czekamy w kolorowej poczekalni, pielegniarka zaprasza nas do gabinetu , wazy N. niecale 22kg wiec schudła 7 kg, mierzy jej temperature, a ona siedzi i patrzy w jeden punkt. W koncu jest pediatra, patrzy i sugeruje nam, ze z tym dzieckiem to chyba trzeba bardziej do psychologa niz do szpitala, chuda jest moze to anoreksja, mowimy ale wyniki, patrzy i mowi, ze sa...w normie, no nie, czy to jakis koszmar w koszmarze. Podchodze i palcem pokazuje , ze w moczu jest cukier, ketony. Dopiero wtedy zaczynaja sie nami zajmowac, ale oczywiscie sa problemy bo w calym szpitalu nie ma dzialajacego glukometru, biora nas na oddzial na gore i usiluja wkuc sie w zyle, chyba przez 15 minut, Nata jest tak odwodniona, w koncu sie udaje, krew jedzie na badania a my na korytarzu czekamy z kroplowka. Poziom cukru we krwi 930 przy normie do 120. Jedziemy do 3 szpitala gdzie jest diabetologia dziecieca. Po drodze wchodze do domu po rzeczy, dzwonie do mamy, zeby przyjechala do Marty. Już nie placze, diagnoza to juz jakis sukces , teraz trzeba zmobilizowac wszystkie siły i ogarnac nasze nowe slodkie zycie. komentarze (5) "Chwilę" przed 2010-01-07 15:56:55 "Czas w nas stukał jak zegar Wakacje 2009 Dziewczynki spędzały czas u babć a my w hipermarketach Odebraliśmy nasze nowe, większe mieszkanie , przeprowadzkę Wrzesień 2009 Zaczęła się szkoła , często myślę, że dziewczyny są już Natalia łapie katar za katarem, normalne o tej porze roku. W czasie powrotu młoda zaczyna marudzić, a to jej zimno, a Jednak w poniedziałek rano nie idzie do szkoły , leczymy Martwi mnie to jej osłabienie, cały czas śpi, pokasłuje. Październik 2009 Już na nowych śmieciach. Trochę prowizorycznie ale cieszymy Tylko do parku chodzimy rzadko a Natalia praktycznie wcale , Niepokoją mnie jej problemy w szkole, nie ma ochoty się Zaczynam jej bardziej pilnować a ona się o to złości , Listopad 2009 Na cmentarzach znowu marudzenie , ze nie chce jej się W domu też czasami płacz jak chcemy iść na spacer. Nie chce chodzić na kółko taneczne , które tak zawsze
Nie wiemy ile to wszystko potrwa więc umawiamy się , ze jak Biegiem lecę do szkoły , denerwuje się ale szybko sobie
komentarze (1) Nasz kruchy domek 2010-01-07 15:53:24 "Nasz kruchy domek stoi na wulkanie, a ja i tak
27 listopada zaczęła się nasza walka z chorobą Natalii. Od komentarze (3) |
info:
 autor: jolab miasto: Wrocław "żyj z całych sił, i uśmiechaj się do ludzi
bo nie jesteś sam....
Niech dobry Bóg, zawsze Cię za rękę trzyma,
kiedy ciemny wiatr,porywa spokój siejąc smutek i zwątpienie..."
Blog o życiu z cukrzycą.
dzieciaki:»Natalia ur. 2000-05-20 kalendarium:
mój foto.dzieciak
kategorie:
 Kopytka linki: 20242023
poczatek: 2010-01-07 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||